زیبا....

 

زیبا،هوای حوصله ابری است....


چشمی از عشق ببخشایم،تارودآفتاب بشوید دلتنگی مرا...

 

زیبا،هنوز عشق در حول و حوش چشم تو میچرخد،از من مگیر چشم....


دست مرا بگیر و کوچه های محبت را با من بگرد...


یادم بده چگونه بخوانم تا عشق در تمامی دلها معنا شود...


یادم بده چگونه نگاهت کنم تابالهایت در تندباد عشق نلرزد...


زیبا،آنگونه عاشقم که حرمت مجنون را احساس می کنم...


آنگونه عاشقم که نیستان را یکجا هوای زمزمه دارم.


آنگونه عاشقم که هر نفسم شعر است.


زیبا چشم تو شعر،چشم تو شاعر است.من دزد شعرهای چشم تو هستم...

 

زیبا...زیبا...کنار حوصله ام بنشین!

 

بنشین مرا به شط غزل بنشان!


بنشان مرا به منظره عشق!


بنشان مرا به منظره باران!

 

بنشان مرا به منظره رویش!


من سبز می شوم.


زیبا،ستاره های کلامت را در لحظه های ساکت عاشقی بر من ببار...


بر من ببار تا که برویم بهار وار...


چشم از تو بود و عشق،بچرخانم برحول این مدار...


زیبا...زیبا،تمام حرف دلم این است...


(من عشق رابا نام تو آغاز کرده ام،در هر کجای عشق که هستی،آغاز کن مرا!!!)